الزامات سازمانی بهداری رزمی نیروهای مسلح در مواجهه با تهدیدات نظامی آتی: یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوی

مقدمه: با وجود صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای ایران، آمریکا و اسرائیل و متحدان شان بارها آن را تهدید به حمله نظامی نموده اند. در این میان لازم است بهداری رزمی نیروهای مسلح ایران، همگام با سایر یگان های نظامی کشور، از آمادگی کامل جهت حمایت های امدادی، بهداشتی و درمانی برخوردار باشد. این تحقیق کوشیده است الزامات سازمانی لازم برای ارتقاء آمادگی بهداری رزمی نیروهای مسلح ایران را ارائه دهد. روش کار: تحقیق حاضر تحلیلی-کاربردی از نوع آینده پژوهی بوده، گردآوری داده ها از بانک­های اطلاعاتی شامل: مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (sid)، گوگل اسکولار (google scholar)، پاپ مد (pub med)، بانک­های اطلاعاتی عمومی و نیز مطالب و اخبار منتشر شده انجام گرفته است. جامعه تحقیق شامل کلیه مطالب در زمینهٔ تهدیدات نظامی علیه ایران و ویژگی های بهداری رزمی در نبرد نامتقارن بوده، نمونه گیری به صورت هدفمند انجام شده و گزاره ها به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شده اند. در این تحقیق اطلاعات، در دو زمینه تهدیدات نظامی علیه ایران و بهداری رزمی در نبرد نامتقارن گردآوری شده است. تحلیل اطلاعات به روش تحلیل محتوای کیفی و با استفاده از بسط نظام مقوله ای استقرائی (induction analysis) صورت گرفته است. در این مقاله با کدگذاری مقوله ها و با توجه به نوع تهدیدات موجود و اصول حاکم بر بهداری رزمی درنبرد نامتقارن به تجزیه وتحلیل داده ها و بحث پیرامون الزامات بهداری رزمی ایران پرداخته شده است. یافته ها: بهداری رزمی درنبرد نامتقارن از اصولی چون چالاکی، ساخت ارگانیک، فنّاوری پیشرفته و پرتابل، تمرکز و رسمیت پائین، ساختار شبکه ای، برخورداری از فرماندهان مجرب و آشنا به فنون نظامی، برخورداری از ساختار متغیر و پراکنده و کوچک و نیز برخورداری از قدرت پیش بینی و واکنش سریع تبعیت می نماید. از طرف دیگر تهدیدات نظامی، عمدتاً از سوی بخش هوائی و دریایی علیه ایران متمرکز بوده و به صورت برق آسا و کوتاه مدت، دارای برنامه ریزی انعطاف پذیر، عملیات پویا، جنگ فضا محور، تسلیحات جدید، اجرای عملیات در دوردست ها و استفاده کمتر از نیروی زمینی از ویژگی های حملات نظامی امریکا و متحدانش خواهد بود. نتیجه گیری: تأکید هر چه بیشتر بر سرعت عمل، تجهیز شدن به وسایل امدادی مدرن و سیار، توسعه امداد هوائی و دریایی، تدارک دیدن مراکز امدادی درمانی مخفی، شناسایی مراکز نظامی مورد تهدید و کسب آمادگی های لازم، ارتقاء قدرت پیش بینی و واکنش سریع نسبت به وضعیت های متغیر، آشنایی با مصدومیت های حاصل از تسلیحات جدید، آشنایی بیشتر با فنون استتار و اختفاء، توسعه و ارتقاء آموزش های خودامدادی و دگر امدادی، هماهنگی کامل با نظام بهداشتی درمانی و امدادی غیرنظامی و نیز توسعه مراکز درمانی سیار در سواحل جنوبی از راهبردهای اساسی برای ارتقاء توان بهداری رزمی نیروهای مسلح در مواجهه با تهدیدات آتی است.